جهت مشاهده متن کامل مقاله اینجا کلیک کنید
مقدمه
ویرمی بهاره کپور ماهیان یک عفونت رابدو ویروسی است.
قادر به خونریزی حاد و ویرمی مسری در گونه های cyprinid وictalurid می باشد.
اتیولوژی:
عامل آن ویروسی است، متعلق به خانواده Rhabdoviridae است وبه آن رابدو ویروس کارپیو می گویند.
ژنومش یکپارچه و دارای بارمنفی و RNA تک رشته ایست و دارای 11019نوکلئوتید است که 5 پروتئین را کد می کند:N،P،M،G،L
پایداری و مقاومت ویروس:
به دمای بالا حساس است در دمای 60 به مدت 30 دقیقه غیر فعال می شود.
به PH قلیایی حساس است و در PH:12به مدت 10 دقیقه نابود می شود.
چرخه زندگی:
ویروس از طریق آبشش← ویرمی← کبد، کلیه، طحال، دستگاه گوارش می شود.
از طریق مدفوع، ادرار، موکوس و بلیسترهای اکسوداتیو پوست و فلس های متورم به آب منتشر می شوند.
میزبان حساس:
اصلی ترین میزبانش گونه های کپورماهیان است شامل:کپورمعمولی،کپور نقره ای، کپورعلفخوار، کپورسرگنده، کوی،goldfish ، crusian carp
در غیر کپورماهیان مثل گربه ماهی اروپایی، قزل رنگین کمان، اردک ماهی نیز رخ می دهد.
میگوی سفید یا Vannameiنیز درگیر می شود.
سن میزبان:
ماهیان جوان تا حداکثر1سال حساسترند واین به ایمنی ذاتی ماهی بر میگردد.
ویروس به صورت افقی در زمستان که دمای آب پایین است و شرایط ایمنی ماهی کم است منتشر می شود و زمانی که دما به 10 درجه برسدعلائم بالینی در ماهی ظهور میکند و مناسبترین دما 18-15 است .
اندام هدف:
به ترتیب شامل کبد، کلیه، طحال، آبشش و مغز است.
علائم بالینی:
تیره شدن،اگزوفتالمی، رنگ پریدگی آبشش، خونریزی روی پوست و قاعده باله و مخرج
اتساع شکم یا dropsyو بیرون زدگی مخرج و اغلب کست های موکوسی سست در مدفوع دیده می شود.
تغییرات رفتاری در استخر:
بیحالی، درقسمت های کم عمق و ورودی آب و یا دیواره ها پخش می شوند،
عدم تعادل
علائم کالبدگشایی:
علامت پاتوگونومیک ندارد، در کپور معمولی:
آسیت همراه با خون، دژنره یا نکروز لاملای آبشش، التهاب روده همرا با موکوس، خونریزی های کانونی در ماهیچه و بافت چربی و حتی کیسه شنا نیز دیده می شود.
علائم میکروسکوپیک یا پاتولوژی:
در کبد ورید خونی دچار ادم و التهاب و نکروز می شود و پارانشیم کبد دچار پرخونی همرام با نکروز های چند کانونی می شود.
در کلیه بخش ترشحی و خونساز هردو درگیرمی شوند و توبول های کلیوی واکوئله وتوسط کست های هیالن مسدود می شوند.
در طحال پرخونی و هایپر پلازی رتیکولواندوتلیوم رخ می دهد و مراکز ملانوماکروفاژ بزرگتر می شوند.
ویلی های روده ها آتروفی و نکروزه می شند.
لتهاب پریکاردیت و نکروز کانونی در میوکارد رخ می دهد.
پریتونئوم ملتهب می شود و عروق لنفاوی پر از ماکروفاژ می شوند.
در کیسه شنا نیز اپیتلیال لامینا از حالت یک لایه ای به حالت چند لایه ای
نا پیوسته تغییر می کند.
علائم بالینی